Mijn taalmaatje is gastvrij en biedt mij eten aan

Bij je taalmaatje thuis zijn ze gastvrij en bieden (teveel) eten aan. Hoe ga je hiermee om?

Hieronder lees je de antwoorden van een aantal taalcoaches:

Op bezoek bij mijn taalmaatje zijn ze heel gastvrij. Ik krijg dan ook altijd veel eten. Ik probeer dat dan uit en toon mijn interesse. Uit beleefdheid zeg ik dat het lekker is en soms is het dat ook wel. Ik lust best veel namelijk. Ik krijg vaak nog meer eten door interesse te tonen en te zeggen dat het lekker is. Vaak heb ik niet perse behoefte aan eten. Ik vind het lastig om dit over te brengen want dat snappen ze meestal niet. Bovendien vind ik het zonde van het eten want vaak eet ik niet alles op terwijl ik mijn best doe. Ze kunnen het eten beter zelf benuttigen.

🙋

Wat betreft het vele aangeboden eten: dat is altijd lastig, ze blijven het doen. Mijn argumenten, die ik in wisselende mate gebruik:

• Ik heb net thuis ontbeten
• Het is prima om een kopje thee en een koekje te serveren, maar ik kom voor taalles en dan is dat meer dan voldoende.
• Als er een volle schaal met koekjes staat: ik neem er een, anders word ik veel te dik (mooie gelegenheid om het over gezondheid te hebben, ook in Syrie zijn veel mensen te dik, dat erkennen ze wel. 
• Consequent op een aardige manier zeggen dat 1 koekje genoeg is, en er ook niet meer nemen.

🙋

Wat ik doe: een klein beetje apart voor mezelf afsnijden/neerleggen zodat de rest, wanneer ik niet meer eet, het voor het gezin kan worden gebruikt. Ik eet niet tegen mijn zin en maak ook iedere keer opnieuw duidelijk dat ik niet veel te eten hoef. Ik waardeer het gebaar wel altijd!

🙋

Ik zeg een week van te voren al dat ik aankomende maandag niet wil eten. daar houden ze dan rekening mee. het is smakelijk om mee te eten maar er gaat ook veel tijd in zitten. bij mijn huidige taalmaatje krijg ik meer te eten dan bij alle anderen. ik weet dat ze het goed bedoelen maar de kosten baren mij ook wel zorgen.

🙋

Ik kreeg ook vaak veel eten aangeboden. Ook ik had daar niet altijd zin in, hoewel het eten best lekker was. Toch heb ik hen duidelijk gemaakt dat ik net daarvoor gegeten had of juist graag thuis wilde eten met mijn man. (Dus kreeg ik een bordje/pannetje mee naar huis J).

Na enkele maanden stopte het vanzelf met het vele eten wat op de tafel werd gezet. Mijn advies: blijven zeggen dat je niet zo veel wilt eten dan stopt het op een keer. 

🙋

Toevallig maak ik dit ook mee. Nou hebben we onlangs een cursus gevolgd waarin gezegd werd dat we nooit iets mogen aannemen. Uiteraard ging dit meer over presentjes, maar dat kan je dan wel gebruiken.

Ik heb dit namelijk ook gezegd. Dat ze geen eten meer bij mij langs mogen brengen. We mogen niets, in welke vorm dan ook, aannemen.  En voor de rest zorg ik gewoon dat er niet "rond etenstijd" bij ze ben.

🙋

Wat ik zelf deed: soms at ik thuis niet zodat ik dan daar zonder problemen wel iets kon eten; soms nam ik slechts een beetje met het zinnetje 'Het is heerlijk. Ik heb genoeg gehad' en soms weigerde ik het eten en gaf dan een reden (dat ik net gegeten heb, dat ik op dieet ben, dat ik thuis eet met mijn kinderen).

Wat ik andere taalmaten zie doen bij anderen van dezelfde cultuur of als ze bij mij op bezoek zijn: soms eten ze gezellig mee, maar nooit veel, soms nemen ze een piepklein stukje (bijv. er wordt een groot stuk ambasha of koek of taart aangeboden en zij breken dan een puntje af van wat er aangeboden wordt), soms slaan ze het aanbod af omdat ze aan het vasten zijn /ramadan doen / niets willen. Ik heb gemerkt dat het aanbieden een manier is om gastvrij te zijn, maar het is niet altijd nodig om daar ook van te nuttigen. Het aanbod waarderen en bij jezelf blijven. Wat je onaangeroerd laat staan wordt niet weggegooid. 

Het is ook interessant om deze vraag eens voor te leggen aan iemand die al langer ingeburgerd is of om dit onderwerp (culturele verschillen) met je taalmaatje te bespreken - hoe zit dat in hun cultuur? Ikzelf ben opgegroeid met de Chinese cultuur en daar is het ontzettend onbeleefd om meteen 'ja' te zeggen als je iets wordt aangeboden. Je moet eerst minstens 3x weigeren. Ook is het gebruikelijk in veel Asiatische culturen om het bord niet helemaal leeg te eten, het kopje niet helemaal leeg te drinken - daarmee laat je weten dat je voldaan bent en niet meer hoeft. Is je kopje leeg, dan voelt de gastvrouw zich verplicht die weer te vullen.

Er is ook een sterke 'voor wat hoort wat' sentiment. Voor veel taalmaten is dit een manier om je te bedanken - je doet zoveel voor ze, ze willen ook iets terug doen. Niemand is graag altijd ontvanger.
Zo probeer ik hen duidelijk te maken dat ik juist blij wordt als ze hun best doen tijdens de lessen, als ze tussendoor oefenen, als ze op tijd zijn etc. Ik bedank hen daarvoor en voor hun vertrouwen in mij als ze hun verhalen vertellen. Dat zijn ook manieren waarop zij iets voor mij kunnen doen waardoor ik de taalcoaching als plezierig ervaar en dus blijf doen. Ik merk dat het goed valt, de wetenschap dat ze mij ook op die manier kunnen bedanken. 

🙋

Hoe ga jij hiermee om? Laat een bericht achter voor anderen.